از چشم شب همه شب میچکد عطش
از بطن واژه های طلب میچکد عطش 
از لابه لای نفس های گرم و خشک 
بر روی خشکی لب میچکد عطش 
از یک طرف دل آب بی قرار و مست 
این گوشه از لب زینب میچکد عطش 
صحرا زسوز تشنه لبان شعله میکشد
از واژه واژه ی هرتاب و تب میچکد عطش 
تنها دو دست بریده و چشمی به انتظار
از پیکر فرات عجب میچکد عطش 
دیگر به جای آب عمو عمو برپاست 
اما دریغ همه شب میچکد عطش